สร้างแบรนด์ไต้หวัน จากภูมิปัญญาของทุกคน
เบื้องหลังความสำเร็จที่โดดเด่นเช่นนี้ มีปัจจัยสำคัญมาจากการเสาะแสวงหาเพื่อพัฒนาศิลปะและความงดงามในการแสดงของคณะ Diabolo Dance Theatre ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ทำให้ศิลปะการแสดงที่งดงามมีการพัฒนาอย่างต่อเนื่องและไม่เคยหยุดนิ่ง
หวังอิ้งหยาง (王映陽) ผู้อำนวยการศูนย์วัฒนธรรม สำนักงานเศรษฐกิจและวัฒนธรรมไทเป ประจำฟิลิปปินส์ (TECO) ซึ่งเคยร่วมเดินทางกับคณะ Diabolo Dance Theatre ไปทำการแสดงที่ฟิลิปปินส์เมื่อ 17 ปีก่อน น่าจะเป็นผู้ที่มีความเข้าใจในเรื่องดังกล่าวมากที่สุด หลิวเล่อฉวินอธิบายว่า “หลังจากที่ชมการแสดงของเราจนจบ ผอ. หวังฯ ถึงกับเปรยขึ้นว่า “หากเทียบกับเมื่อสิบกว่าปีก่อน การเติบโตของคณะ Diabolo Dance Theatre ไม่ใช่การเดินไปทีละก้าว แต่เป็นการเติบโตอย่างก้าวกระโดด”
การที่จะออกแบบชุดการแสดงที่ยิ่งใหญ่อลังการเช่นนี้ได้ หลิวเล่อฉวินชี้ว่า สิ่งที่มีความหมายและสำคัญมากที่สุด คือกลุ่มคนที่ทำงานร่วมกัน เพราะคณะ Diabolo Dance Theatre เป็นคณะที่ “สร้างสรรค์ผลงานร่วมกันอย่างสรรค์สร้าง” ในการทำงานร่วมกันนั้น หลังจากที่ผู้กำกับนำเสนอแนวคิดและไอเดียแล้ว ทีมงานของคณะที่มีศิลปินจากแขนงต่าง ๆ จะเริ่มระดมความคิดและแลกเปลี่ยนความเห็นระหว่างกันในกลุ่มของตนเอง ก่อนจะมีการตกผลึกร่วมกันในตอนท้าย ซึ่งนำไปสู่การออกแบบการแสดงที่จะเกิดขึ้นบนเวที
วิธีการทำงานแบบนี้ดูเหมือนจะไม่ซับซ้อน แต่ในทางปฏิบัติกลับทำได้ค่อนข้างยาก เขากล่าวว่า “การทำงานของเราเป็นการทำงานผ่านการเชื่อมต่อระหว่างผู้คนในทีมงาน จึงทำให้สามารถบูรณาการความคิดจากทุกฝ่าย และออกแบบการแสดงทั้งรายละเอียดและองค์ประกอบได้อย่างสมบูรณ์”
ความรู้และความเชี่ยวชาญ (Know-How) ของคณะ Diabolo Dance Theatre ซึ่งเป็นสิ่งที่ผู้อื่นไม่สามารถลอกเลียนแบบได้เหล่านี้ ไม่เพียงถูกนำมาสร้างสรรค์เป็นการแสดงที่ยอดเยี่ยม เช่น การแสดงชุด “VALO ภาคที่หนึ่ง - Amoeba” และ ชุด “VALO ภาคที่สอง - Island” แต่ยังดึงดูดความสนใจจากคณะเซิร์ค ดู โซเลย์ (Cirque du Soleil) คณะกายกรรมระดับโลกจากประเทศแคนาดา และทาบทามคณะ Diabolo Dance Theatre เพื่อควบรวมกิจการเมื่อหลายปีก่อน แต่หลิวเล่อฉวินได้ปฏิเสธไป
“เรารู้สึกขอบคุณที่พวกเขาให้ความสนใจและยอมรับเรา อันที่จริงเรื่องนี้นับเป็นโอกาสที่ดีมาก แต่ผมมองว่าหากเราร่วมเป็นส่วนหนึ่งกับพวกเขาแล้ว ผมไม่แน่ใจว่าการแสดงของคณะ Diabolo Dance Theatre จะยังสามารถนำเสนอในรูปแบบที่ผมจินตนาการไว้ได้หรือไม่?”
ถ้าเช่นนั้นแล้ว ตัวตนของ “คณะ Diabolo Dance Theatre” ที่แท้จริงเป็นแบบไหนกันแน่ จะหมายถึงการแสดงลูกข่างจีน ละครสัตว์ การเต้นรำ กายกรรมผาดโผน หรือดนตรี หลิวเล่อฉวินพูดเพียงว่า “คุณจะให้นิยามคณะของเราอย่างไรก็ได้ แต่สำหรับพวกเราแล้ว การแสดงของคณะ Diabolo Dance Theatre ไม่ได้จำกัดอยู่เพียงการแสดงแบบใดแบบหนึ่งโดยเฉพาะ หรือเป็นการแสดงที่มีความคล้ายคลึงกับการแสดงของผู้อื่น พวกเราเป็นเพียงกลุ่มคนที่มีจิตวิญญาณ ซึ่งต้องการ “เต้นไปกับลูกข่างจีน” เท่านั้น
วิญญาณดวงนี้สื่อถึงความหมายที่แฝงไว้ด้วยคำว่า “ไร้ข้อจำกัด” และถูกนำมาใช้ในการสร้างสรรค์การแสดงที่ไม่มีกรอบและไม่มีรูปแบบใด ๆ ด้วยการพาผู้ชมร่วมเดินทางไปสู่ “เกาะแห่งความฝัน” ที่อยู่ในใจไปด้วยกัน พร้อมกับนำปีกที่ติดตัวเรามาแต่กำเนิดกลับคืนมา กลายร่างเป็นปีเตอร์แพน โบยบินด้วยความดีใจและมีความสุขด้วยปีกแห่งจินตนาการ หลิวเล่อฉวินกล่าวว่า “นี่คือความสามารถที่ติดตัวเราทุกคนมาตั้งแต่กำเนิด” ซึ่งเขามีความสุขเสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยามที่เขาได้ยินเสียงเด็กและผู้ปกครองพูดคุยถึงเรื่องราวต่าง ๆ ที่กำลังแสดงอยู่บนเวที “เพราะเราต้องการให้ทุกคนสามารถสร้างเรื่องราวที่เป็นของตัวเองได้ภายในโรงละคร”
หลิวเล่อฉวินหวังว่าคณะ Diabolo Dance Theatre จะยังคงทำหน้าที่เสมือนแพลตฟอร์มหนึ่ง ที่รวบรวมความคิดสร้างสรรค์ ประสบการณ์ และทักษะต่าง ๆ ที่หลากหลาย พร้อมกล่าวทิ้งท้ายว่า “เพราะผมรับรู้มาโดยตลอดว่า สิ่งที่ผมต้องการสร้างขึ้นคือ การมีสถานที่ที่ส่งเสริมให้ศิลปินในไต้หวัน สามารถเปล่งประกายความสามารถของพวกเขาได้มากขึ้น”
“ความฝันแห่ง Diabolo” ของหลิวเล่อฉวิน ที่ยังคงเปล่งประกายไม่มีหยุด จากความร่วมแรงร่วมใจและอุทิศตนให้กับการแสดงบนเวทีของเหล่าศิลปินจากไต้หวัน